biraz duygusal, biraz dert sahibi ya da 'derdini' arayan kimselerin yolunun bir ara Ankara'dan geçtiğine olan tuhaf bir inanca sahibim.
ne zaman Ankara diyecek olsam yanımdaki bu kimselerden, yanımda kimse yoksa kendi iç sesimden*, "Ankara, hüznümün şehri;soğuk terminalleri ve gri caddeleri..."ile başlayan cümleler duyacakmışım gibi gelir.ne zaman Ankaraya'ya yolum düşecek olsa bir mahzunluk,bir sudan çıkmak üzere olan balık şaşkınlığı çöker. öte yandan yolda uyumak yerine yolları izleyip derin düşüncelere dalma gerekliliği hisseder,dergimi kitabımı kolumun altında göstermeye gayret ederim.
ımmm..Buraya kadar iyi hoş da burdan asıl geçmek istediğim konuyu unuttum.bağlantı hatası yani.
neyse...
Ankara dedim de, Yunanistan'daki olayları anlamak için güzel bir analiz.
burdan buyrun.
*burda kendimi de dünya meselelerine kafa yoran biri gibi göstermek niyetindeyim.
bu vapur bensiz gitmemeli:p