ölüm

evlat sahibi olmanin bende yarattığı değişikliklerden biri de ölüm mefhumu.

çocukluğumdan bu yana dönem dönem anneme bir şey olursa ne yaparız derdim.

peki babam,babamsız kesin yaşayamazdım.

sonra sevdiceğim, eşim..onsuz gülebilir miydim bir daha,nefes alamazdım.

ama artık bana bir şey olursa demeye başladım.bana bir şey olursa minik oğlum büyür müydü,kim bir çocuga annesinden iyi bakardı ki?oğlum beni hatırlar mıydı?onu ne kadar sevdiğimi...bu vesveseden kurtulmalı elbette.asıl sahip belliyken bir süphanAllah çekmeli.

*bu yazıdan sonra bir çok annenin sayfalarında benzer cümleler kurduğunu gördüm.

tesadüf olamazdı.bunda elbette ki Gamze'nin etkisi vardı.

özet

emeklemekten sıkılıp yürüme çalışmalarına hız vermiş bir melek oğlan çocuğu.evet özetle olan bu işte.

eh buranın artık bir anne ve bebeği,anası ve kuzusu bloğu olacağını söylememe gerek yok sanırım.

üzgünüm.

yoo,aslında değilim.çünkü o'nunla hayat çok keyifli.herkesin evladı tatlıdır da sanki benim ki daha bir bal.

:)

2009 mu?

son yazı tarihi 2009 mu?

ah zaman.. bu kadar vurmasan mı yüzüme olan biteni?

kötü bir şey değil de aynı mevzu işte;ahir zamanda zaman çok çabuk geçiyor.

geçen yılları özetleyen bir şeyler karalamalıyım belki de.