çocukluğumdan bu yana dönem dönem anneme bir şey olursa ne yaparız derdim.
peki babam,babamsız kesin yaşayamazdım.
sonra sevdiceğim, eşim..onsuz gülebilir miydim bir daha,nefes alamazdım.
ama artık bana bir şey olursa demeye başladım.bana bir şey olursa minik oğlum büyür müydü,kim bir çocuga annesinden iyi bakardı ki?oğlum beni hatırlar mıydı?onu ne kadar sevdiğimi...bu vesveseden kurtulmalı elbette.asıl sahip belliyken bir süphanAllah çekmeli.
*bu yazıdan sonra bir çok annenin sayfalarında benzer cümleler kurduğunu gördüm.
tesadüf olamazdı.bunda elbette ki Gamze'nin etkisi vardı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder