insanı hafifleten bir şeyler..yazma hissi de bunlardan biri olsa gerek. insan yazdıkça sanki daha da sakinleşiyor.* iki yıldır aklımda lakin konferanslar, toplantılar falan fırsat olmadı. çok yoğunum bilemezsiniz. yazmak iyi bir şeymiş. kalem tutmayan el silah tutar der bir kuala lumpur deyişi. ne derece doğru bilemem. ilk günden yüklenemem bu kadar kendime. o halde tüm eli kalem/klavye tutmayanlar potansiyel memati midir?denilmez öyle, ayıp. farkındayım,biraz esinlenmiş olabilirim blog adımda. çok mu ayıp?intihale girmez değil mi?bence de.
yazıları yoruma kapamayı düşünüyorum, talep çok olacağı için kitlenme durumları, bilirsiniz. yaaa gülmeyin, incinirim!
*ismail kılıçarslan, cinnet modern'den